(BCP Mart) Kabuk Adam - Aslı Erdoğan (Kitap Tanıtım ve Yorum)

BCP (Blogları Canlandırma Projesi) kapsamında üç yılı tamamladık. (2021 - 2022 - 2023)  Dördüncü yılımızda da etkinliğimize devam ediyoruz. Etkinlik için her ay bir tema belirliyoruz ve o temaya uygun film-dizi-kitap üçlüsünden en az birini izliyor-okuyoruz. Ay sonunda yorumlarımızı yayınlayıp, birbirimizin bloglarını ziyaret ederek trafiği ve aktifliği arttırmayı planlıyoruz. Detaylı bilgi ve etkinlik kuralları için tıklayın. Katılmak isterseniz de yorumlarda belirtin. :) Mart ayının teması Kadınlar ve Kadın Yazarlardı. Ben de bu tema kapsamında Aslı Erdoğan dan Kabuk Adamı okudum.

''Bazen insana hiçbir şey hatırlamak kadar acı veremez, özellikle  de mutluluğu hatırlamak kadar. Unutamamak. Belleğin kaçınılmaz intikamı. Herhangi bir iz taşıyorsa eğer, bu bir zamanlar bir yara açıldığındandır.''

İki yıldır yurtdışında bir fizik laboratuvarında çalışan baş karakter kızımız yaşama dair hiçbir beklentisi kalmamış şekilde hayatını devam ettiriyor. Çalıştığı ortamdaki zeki ama duygusuz ve rekabeti seven insanlardan da yorulmuş durumda. Genç yaşı ve kadın oluşu sebebiyle karşılaştığı zorluklar da hayatına eğlence katmayı(!) bırakalı çok oluyor. İş yerinde arkadaşım diyebileceği tek kişi bir başka kadın olan Maya. İş arkadaşlarının aksine ikili sadece fizik ile ilgilenmiyor, edebiyat, dans gibi pek çok farklı konuya da meraklılar. 

''Yaşadığımız anları dondurup cümlelere dökme çabası, çiçekleri kurutup kitap yaprakları arasında ölümsüzleştirmeye benzer.''

Karayipler de yapılacak olan fizik temalı eğitime katılma kararı baş karakterimiz için dönüm noktası olacak. Tropik adanın güzelliği kadar tehlikesi de göz önünde bulundurulmalı. İçinde bulunduğu bunalım kızımızı tehlikeli durumlardan uzak tutmak konusunda başarısız olacak ve tanıştığı bir yerli ile ettiği uzun sohbetler onu korkuları ile yüzleştirip tüm gizlediklerini ortaya dökmek zorunda bırakacak.

''Bugün artık biliyorum, hayatın bizlere verip verebileceği tek ödül, tek armağan, sevgi dolu bir insandır ve biz böyle bir insanı ilk fırsatta katlederiz.''

Aslında kitaba başlama sebebim yeğenime kitap okuma saatinde eşlik etmek istememdi. Yeğenim 15dk sonra uyuya kaldı ve ben bir baktım ki 100 sayfa okumuşum bile. Yazarın, karanlık düşünceler ve korkular hakkındaki anlatımı öyle akıcıydı ki su gibi akıp gitti. Kitap karakterinin hayatı yazarımızın  hayatındakilerle uyumlu ama kitaptaki olayların gerçekten yaşanıp yaşanmadığını bilmiyorum. Sonrasında yaptığım araştırma sonucu, yazarın bir röportajında bu kitabın bir otobiyografi olmadığını açıkça belirttiğini öğrendim. Belki de bir fizikçi olarak Karayiplere yapılan bir gezi, yerel halk ve adanın barındırdığı tehlikeli ortam yazarın böyle bir hikaye yazmasına ön ayak olmuş olabilir. Ama şunu da belirtmem gerek arka kapak yazısında belirtildiği gibi 'aşk romanı' değil bu kitap. Baş karakterimizin aşık olduğunu da sanmıyorum. Bana kalırsa o vazgeçtiği yaşama tutunabilmek için bir şeyler arıyordu ve tanıştığı değil zihninde kurduğu kişiye bağlandı. Hikayede yaşanan olaylar hoşuma gitmese de yazarın korku ve cesareti anlatım şekli ve kalemi hoşuma gitti.

Ayrıca son olarak, az önce  Bez Cadılarının Şubat yazısına yazdığım yorumun bu kitap için de uygun düşeceğini düşündüğümden buraya da ekliyorum;

Geride bırakılamayan hayaletlerin bir süre sonra orijinalliğini kaybettiğini ama biz insanoğlunun o anıya, o hayale-hayalete bağlı ya da bağımlı olmayı sevdiğimiz için kendimize prangalar vurmaya devam ettiğimizi düşünüyorum. :)