.png)
Şikayet ettiğimden değil de; bazen yalnızlığımı sonuna kadar hissediyorum. Biz mi çok hassasız, zaman mı duygulara hakkını vermiyor bilmiyorum. Bu zamanda şüphe duymadan sevebileceğin, gözü kapalı yüreğini, düşüncelerini emanet edebileceğin birilerini bulmanın imkansızlığını çoktandır kabul ettim de zaten. Biraz da benden kaynaklanıyor tabi ki. Hayatım boyunca dahil edilmek istendiğim gruplara ait hissetmeyi inatla reddettim. Ruhum kabul etmiyor yalnızca bir yere ait olmayı. Bunda tek kız olarak büyümenin beraberinde getirdiği kendine yetebilme zorunluluğunun da payı büyük. Nedeninin, niçininin bir önemi yok. Bir süredir şiir yazmayı aksatıyorum. Halbuki Kelime Oyunu etkinliğine bir dönem düzenli olarak katılıyordum ne güzel. Geçen gün aklıma düşen bir kaç cümleyi yazmak için geldim sadece. :) Buyrun;
Bazen bir denize, bazen bir sahile ait olmak istiyorum.
Sadece bir satıra, bir şiire ait olmak istiyorum.
Harfleri silinmiş tabelalar gibi yok sayılmak...
Bazen dokunulmaz olmak,
Bazen ise sadece unutulmak istiyorum.
18.01.2023
Satırları okurken dinlediğim müzik öyle güzel arkadaş oldu ki, kendimi su gibi hissettim. 🌹💖
YanıtlaSilBazen gerçekten mükemmel şekilde uyum sağlıyor şiirler müzik ile. :)
Silgüzel evet anlıyorum seni, bazen insan insanlara karışmak istese de yalnızlığı kazanmak da çok zor, yalnız kalabilmek için de vazgeçmek gerekiyor, yalnızlık iyidir güzeldir :) kendine yetmek ise en güzeli :)
YanıtlaSilBana kalırsa günümüz insanının en büyük korkusu yalnız olmak. Hayatın bir bölümünde fark ediyor insan aslında bizi yoran şeyin yalnız olamamak olduğunu.
SilNe güzel yazmışsın, kısa ama dokunaklı. Ben de kendi kabuğuma çekilmiş haldeyim. :)
YanıtlaSilTeşekkür ederim. Biz mi çok hassasız, zaman mı duygulara hakkını vermiyor bilmiyorum. :)
Silİnsanın kendi kendine yetebilme bilincinde olabilmesi iyi bir şey bence. Çünkü bazı insanlar var ve başkaları olmadan hiçbir şey yapamıyor. Çok şükür o kategoriye ait değilim. Bazen insanın kendiyle zaman geçirmesi de insana iyi hissettiren durumlardan biri olabiliyor. Hem çok insan kalabalığının da iyi olmadığını düşünürüm. Az insan çok huzur.
YanıtlaSilYalnız kalabilme becerisini çocukluktan itibaren kazanmaya başlamak lazım. Yoksa başta gençler olmak üzere pek çok kişi, yalnız kalma, kabul gormeme korkusuyla çok büyük hatalara dusebiliyor.
SilÇook güzeller.... Bazen karamsar olmadan da insan böyle şeyler yazabiliyor. Herşeyin de mutsuzluğa bağlanmaması lazım...
YanıtlaSilKesinlikle katılıyorum. Gülümsememek, mutsuz olduğumuz anlamına gelmiyor.
SilGüzel yorumun için ben teşekkür ederim. Bazen düşünüyorum da, sürekli daha fazla şeye sahip olma isteğimiz, bir yerlere ait olmaya duyduğumuz açlıktan ileri geliyor olabilir. :)
YanıtlaSilyazdım BCP yi oleeey :)
YanıtlaSilHemen göz atıyorum. :)
SilNe guzel siir yaziyor olusunuz... gencligimde siir değil de daha cok poetika okurdum ama hayat kosturmasi galiba turkiyede siirin etkisini yitirmesi gibi benim hayatimda da kaybolup gitmis. Bcp subat konusu da siir olunca kendi kendime bir sorgulama yaptim eskiye donup bilgileri tazelemek lazim. Siir gibi akan bir hayata ait olursunuz umarim
YanıtlaSilTeşekkür ederim güzel temenniniz için. Maalesef ki ülkemizde şiire gerekli önem verilmiyor. Eskiden çok daha fazla yazardım ama artık aklıma bir cümle ya da fikir takılırsa o zaman yazıyorum sadece. Halbuki bloglar arasında yapılan Kelime Oyunu için ilk başlarda düzenli olarak yazıyordum ve bu beni paslanmaktan alıkoyuyordu. :) Şubat ayımızın teması ayrı bir güzel gerçekten. :)
Sil