Kelime Oyunu 9 (Ne Kalır?)

Bu haftaki Kelime Oyunu kelimeleri Minik Mini den. Kelimelerimiz; melek, tütsü, ritüel, yazar, gül.

Bu hafta uyanıklık yapıp, geçen hafta kelimeler verilir verilmez bir kenara not ettim ve kolları sıvadım. Bir kaç denemeden sonra bir yol buldum ilerleyebileceğim. Bir kaç gün içinde  yazdım kaba taslak. (Ah o yazılar yayınlanana kadar ne kadar değişikliğe uğruyor bir bilseniz.) :D Ama tabi ki son düzenlemeyi erteledim hep. BCP (Blogları Canlandırma Projesi) ile meşguldüm biraz. Şuan tam olarak çarşamba.(Şuan üzerinden altı gün geçti) Bu yazıyı ne zaman yayınlarım bilemiyorum çünkü hazırda bekleyen bir kaç yazı var. Bu etkinliğin bana çok faydalı olduğunu görüyorum. Hem yazmaya devam etmemi sağlıyor hem de bloğumu aktif tutmama yardımcı oluyor. Elimden geldiğince devam etmek istiyorum. Beni davet ettiğiniz için tekrar teşekkürler. :)

Gelelim bu haftanın şiirine.

(Aslında yazarken karşındakini muhatap alıyormuş gibi yazmıştım. (-gülümsersin,ağlarsın,düşersin gibi-) ama daha farklı bir anlatım istediğim için bloğa geçirirken bu şekilde değiştirdim. Yazarken hep kendimden ve karşımdakinden bahsettiğimi fark ettim. Bu kez de bu şekilde denemek istedim. Siz iki şekilde de deneyin. :) )

 Ne Kalır?

Doğum ve ölüm,

O; yılmayan ve yorulmayandır.

Farklı yüzlerle tekrar eder kendini;

 Bir ritüeldir, devrini aksatmayandır.

Her karakter dokunulmamışlıkla doğar.

Gülümser ve ağlar, üşür ve yanar.

Bir kaç kez düşer yaralanır,

Bazen dizleri, bazen yüreği kanar.

Kayar dik yokuşlardan aşağıya,

Bazen ise itilir.

Bin bir güçlükle kalkar tekrar dener.

Bazen ümidini yitirir.

Pes eder kimi zaman.

İyikiler ve keşkeler doldurur başlangıç ve bitiş çizgileri arasına. 

Ve bunları sırtında taşır kan ter içinde,

Bilerek ve bilmeyerek

İsteyerek ve istemeyerek.

Sonunda veda eder, daha az önce merhaba dediği hayata.

Sayfa kapanır, kitap biter.

Bu hikayenin yazılanı da yazarı da kendi olur.

Geriye sadece biriktirdikleri kalır.

Kaç derde ortak olduysa,

Kaç eli tuttuysa yürürken sis çökmüş yollarda,

Adı anıldığında kaç kişinin yüzü gülüyorsa,

İçi ısınıyorsa, güneş doğuyorsa karanlık sokaklarına.

Kaç yüreğe dokunduysa,

Kaç kere saçlarını ördüyse sevdiğinin,

Kaç not iliştirdiyse kitapların arasına,

Yüzü gülsün, ruhu doysun diye,

Kaç kişi uğruna kanattıysa ellerini dikenli güller arasında,

Kaç geceyi ağarttıysa buram buram yalınlık kokan muhabbetlerle,

Ihlamur kokan tütsüler eşliğinde.

Kaç kişinin yanında kendi olabildiyse,

Kaç kişiyi meleklere emanet ettiyse son sayfayı çevirirken,

Mirası olarak bunlar kalır.

Bunlarla izi kalır.

Yazar notu; 

(O yüzden karanlık uykundan uyan, kalk, diktiğin ağacı sula, o kalemi kullan,

Camı aç, gökyüzüne bak, sincapları izle, kedini sev, aileni öp, şükret ve gülümse. )

23.01.2021(00:25)