(BCP Mart) Bana Dokunma - Tahereh Mafi (Kitap Tanıtım ve Yorum)

BCP (Blogları Canlandırma Projesi) kapsamında iki yılı arkamızda bıraktık. Bu yıl da etkinliğimize devam ediyoruz. Etkinlik için her ay bir tema belirliyoruz ve o temaya uygun film-dizi-kitap üçlüsünden en az birini izliyor-okuyoruz. Ay sonunda yorumlarımızı yayınlayıp, birbirimizin bloglarını ziyaret ederek trafiği ve aktifliği arttırmayı planlıyoruz. Detaylı bilgi için tıklayın. Etkinliğe katılmak isterseniz yorumlarda belirtin. :) (Etkinliğe katıldıysanız diğer üyelerin yazılarına yorum bırakmayı unutmayın.) Bu sıralar ne kendi bloğuma ne de diğer bloglara uğrayamıyorum. Ramazan da geldi artık. Hayırlı olsun diyelim herkese. Hepimize afiyetler getirsin. Çok fazla zamanım olmuyor Ramazanda. Malum yapılacak çok şey var. Yani bir süre daha ortalıkta görünmeyebilirim. :) Mart ayının teması ise Kadın Yazarlar ve Polisiyeydi. Ben kadın yazar teması için  Tahereh Mafi den Bana Dokunma yı okudum. Magazin haberlerini pek sevmem ama yazar, Bayan Peregrine'nin Tuhaf Çocukları nın yazarı olan Ransom Riggs ile evliymiş. 

Arka kapak;

''Juliette tam 264 gündür kimseye dokunmadı. En son birine dokunması bir kazaydı. Ama Yeniden Kuruluş onu cinayetten içeri tıktı. Juliette’in dokunuşunun neden bu kadar ölümcül olduğunu kimse bilmiyor. Kimseye bir zarar vermediği sürece bu durum kimsenin de umurunda değil çünkü dünya zaten perişan durumda. Her gün yeni bir hastalık ortaya çıkıyor, gıda sıkıntısı had safhada, gökyüzünde tek bir kuş kalmadı ve bulutlar garip bir renkte. Yeniden Kuruluş, yeni düzenin tek çare olduğunu iddia ettiği için Juliette’i bir hücreye kapattı. Hayatta kalan bir avuç insan ise savaş naraları atıyor. İşte bu yüzden Yeniden Kuruluş fikir değiştirmek üzere. Juliette onlar için mükemmel bir silah olabilir. Juliette, yeni düzenin tek silahı olabilir. Juliette karar aşamasında. Ya bir silah olacak. Ya da bir asi.''

17 yaşında olan ve 3 yıldır bir akıl hastanesinde hapsedilmiş olan Juliette, artık konuşmayı bile unutmak üzereyken beklenmedik bir şekilde yanına bir başka mahkumu yerleştiriyorlar.  Kızımızın özel bir yeteneği var. Ona dokunan kişi büyük bir acı çekiyor. Uzun süre dokunursa ise sonu ölüme kadar gidiyor. Adam adındaki bu mahkum her ne kadar kızımızı ürkütse de bir şekilde aralarında bir bağ oluştuğunu hissediyor kızımız. Ve onu dört duvar arasına tıkılmadan önce tanıdığını... Lakin bu mesele uzun sürmüyor. Bir kaç hafta içinde kızımız Adam in aslında bir asker olduğunu, kendisini bir silah olarak kullanmak isteyen Warner adındaki zalim bir adam tarafından kendisinin akıl sağlığını kontrol etmek için yanına yerleştirildiğini öğreniyor. Kızımız Adam in ihanetiyle hayal kırıklığına uğruyor. Warner ise kendisi için çalışması karşılığında ona refah bir hayat vaad ediyor ama sahip olduğu güç sebebiyle ailesi tarafından bile dışlanmış olan ve canlılara zarar verebilecek güce sahip olmasının getirdiği vicdan azabıyla acı çeken kızımızın bu numaralara kanamaya niyeti yok. Ama bu Warner i durdurmuyor tabi ki. Juliette in sorumluluğu Adam a veriliyor. Beraber kaldıkları kısa süre içinde Adam aralarında oluşan bu bağı Warner in fark etmesi kızımız için kötü haberlerin başlangıcı. Artık onu tehdit edecekleri bir şeye sahipler. Zamanla kızımızın gücünün acı vermekle sınırlı olmadığını görüyoruz. Bu Warner ın açlığını daha da arttırıyor.

Üç yıl boyunca kaldığı akıl hastanesinde dışarıyla tek bağlantısı olan minik pencereden sürekli dışarıyı izleyen kızımız, artık eski hikayelerde kalmış uçan bir kuş görmek istiyor. Her gece rüyalarında gördüğü taçlı kuş ise beklenmedik biriyle karşısına çıkıyor. Bu kişinin dünya üzerinde kendisine dokunabilen tek kişi olması da kafaları karıştırıyor. Adam ın ise bambaşka planları var.

Şu sıralar beni yormayacak bir şeyler okumak istediğim için bu seriye başladım. Bir süredir distopya okumadığım için özlediğimi fark ettim. Serinin başlangıç kitaplarının çok iyi olmadığını, seri ilerledikçe daha da güzelleştiğini pek çok kişiden duymuştum zaten. O nedenle çok büyük bir beklentiyle başlamadım. Dolayısıyla klişeleri beni pek rahatsız etmedi. Hatta kolay okunması ve yorucu olmaması sebebiyle okurken eğlendiğimi bile söyleyebilirim. Bir günde bitti.