Sallanıyoruz... Kaybediyoruz...

Enkaz altındakileri arayıp dalga geçen genci(!) gördüğümde anladım;

Geleceğimiz kökünden sallanıyor, kaybediyoruz.

Belediyeyi arayıp sahte ihbar yaparak kurtarma ekiplerini boş yere meşgul eden adamı(!) duyduğumda anladım;

İnsanlığımız kökünden sallanıyor, kaybediyoruz.

Kaçırılan çocukları, fırsatçı yağmacıları izledikçe anladım;

Ruhumuz kökünden sallanıyor, kaybediyoruz.

...

Sonra kötü hava koşullarına rağmen yollara düşenleri,

Bu soğukta gece gündüz demeden işittikleri bir sese ulaşmak için canla başla çabalayanları,

Bir canı ısıtabilmek için elinden geldiğince yardım edenleri,

Hiçbir şey yapamasa da kan vermek için saatlerce sırada bekleyenleri görünce bir nebze soğuyor sanki içimizdeki yangın.

İnsan acizliğinin daha çok farkına varıyor böyle durumlarda. Deprem bölgesinde bir yakının olmasa da birinin göz yaşlarını silemediği için aciz hissediyor insan.

Eğer ki, sen uzaktayken bir tanıdığın enkaz altındaysa daha aciz hissediyorsun. Uzanamıyorsun tutmak için elini.

Enkazın başındayken daha da aciz hissediyorsun. Yakınındasın, belki sesini duyuyorsun ama gücün yetmiyor çekip çıkarmaya.

Ve enkaz altındaki sensen; işte en çok o zaman aciz hissediyorsun. Üzerinde tonlarca beton yığını, bağırmaktan kısılan sesin, açlık, susuzluk ve soğuk...

Allah'ım sen yardım et. Enkaz altında kalanlara en kısa sürede ulaşabilmeleri için kurtarma ekiplerinin işlerini kolaylaştır. Aminnn.

(07.02.2023 23:00)